20.ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Κ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕ...

Δημοσίευση ανάρτησης

Η κατάθλιψη των Χριστουγέννων

Πραγματικά μεῖζον θέμα...

-Ποιό;

-Ἡ κατάθλιψη τῆς πιό χαρούμενης μετά τήν 

Ἀνάσταση ἑορτῆς τοῦ χρόνου...Κατάθλιψη τά

Χριστούγεννα...

-Ναί ἀλλά γιά ποιούς;

-Γι’ αὐτούς πού προσπαθοῦν νά ἑορτάσουν

 χωρίς τόν Ἑορτάζοντα...

Χριστούγεννα: Οἰκογενειακή ἑορτή σοῦ λέει ὁ

 ἕνας, παραμύθι πού πρέπει νά χαρεῖς σοῦ

 λέει ὁ ἄλλος, δῶρα, τραπέζια, δένδρο

 στολισμένο, κάλαντα, εὐκαιρία νά εἴμαστε μαζί

 σοῦ λέει κάποιος τρίτος...

Μά ...τέλος πάντων Ποιός ἑορτάζει;

Ἐμεῖς ἑορτάζουμε;...Γιαυτό καί ὀνειρευόμαστε

 τοῦρτες, δῶρα, ροῦχα ἤ ἔστω μία ζεστή

 οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα;

Δέν ἑορτάζει ὁ Χριστός;

Δέν ἔχει τά Γενέθλιά Του;

Σ’ Αὐτόν δέν πρέπει νά προσφέρουμε τά δῶρα

 μας;

Μήπως ξεχνᾶμε ὅτι Χριστούγεννα χωρίς τόν 



Ἑορτάζοντα=κατάθλιψη;

Μήπως ξεχνᾶμε ὅτι ἡ χαρά ἡ ἀληθινή ἔχει Πηγή Της τόν Χριστό καί τό πνεῦμα Του;

Μήπως λησμονήσαμε ὅτι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ


 εἰρήνη καί ὅλα τά ἄλλα γνήσια καί ἀληθινά

 καλά πού ποθοῦμε εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου

 Πνεύματος;

Καιρός γιά ἐπαναπροσανατολισμό καί ἀλλαγή

 πορείας...

Ἄς ἑορτάσουμε μέ τόν Ἑορτάζοντα...

Ἄς ἑορτάσουμε κάνοντάς Του ἕνα δῶρο πού

 ἀληθινά θά Τοῦ ἀρέσει...Τήν μετάνοιά μας,


 πού θά ἐκφραστεῖ μέ ἀλλαγή τρόπου ζωῆς καί

 μία εἰλικρινή «ἐφ΄ ὅλης τῆς ὕλης»

ἐξομολόγηση.

Καλά καί Εὐλογημένα Χριστούγεννα μέ τόν

 Ἑορτάζοντα στήν καρδιά μας καί τά πάθη

 μακρυά μας

.

--------------------------------------------

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2014/12/blo

g-post_143.html#more

Ομιλία κας Αθηνάς Σιδέρη για τον Άγιο Πορφύριο

Γιατί παράτησα τον Ιουδαϊσμό

O Εβραίος π. Ναθαναήλ Κάπνερ άφησε τον Ιουδαισμό, 

έγινε χριστιανός ορθόδοξος

 και διηγήται πως πήρε μια τέτοια απόφαση. 

Why I Left Judaism

Περί τῆς θεραπείας τοῦ νοῦ ὡς τοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας, 1ο Μέρος, π. Ἰωάννη Ρωμανίδη

Επιστολή του Γέροντος Εφραίμ, Δικαίου της Ιεράς Σκήτης Αποστόλου Ανδρέου και Μεγάλου Αντωνίου Αγίου Όρους, για την «ίδρυση κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης»

Ἐπιστολή Γέροντος Ἐφραίμ 

Δικαίου Ἱερᾶς Σκήτης Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί Μεγάλου Ἀντωνίου 

Ἁγίου Ὄρους

γιά τήν «ἵδρυση κατεύθυνσης ἰσλαμικῶν σπουδῶν

στήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης»

ἀπευθυνόμενη 

πρός τούς Θεσσαλονικεῖς Ὀρθοδόξους Φοιτητές 

καί ὅλους τούς Χριστιανούς!

Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου 2014

Ἱερά Σκήτη Ἀποστόλου Ἀνδρέου & Μεγάλου Ἀντωνίου.

Πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς καί δή πρός τούς εὐλαβεστάτους Θεσσαλονικεῖς Ὀρθοδόξους Φοιτητάς!

Εὐλαβέστατοι καί Τιμιώτατοι Ἀδελφοί μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, χαίρετε.

Ὁ γλυκύς Ἰησοῦς μας, νά βασιλεύῃ ἀεί εἰς τάς ἀγαθάς σας καρδίας. Ἀμήν.

Ἐπειδήπερ μοῦ ἐζητήθη, νά εἰπῶ τήν γνώμην μου, διά τό θέμα" "Ἰσλαμικαί σπουδαί, ἐν Θεσ/νίκη-Θεολογικήν Σχολήν αὐτῆς", ἰδού ὁ ἁμαρτωλός καί ἔσχατος τῶν Ἁγιορετιῶν Μοναχῶν, 

σᾶς ἐ ξ ο μ ο λ  ο γ ο ῦ μ α  ι    γ  ρ  α  π  τ  ῶ  ς καί λίαν συνοπτικῶς. 

Ὡς Ὀρθόδοξος, ἐξ Ὀρθοδόξων γονέων καί ἐν συνεχείᾳ ὡς Καλόγερος είς τό μυροβόλον Περιβόλιον τῆς Παναγίας μας, ἐδιδάχθην, καί ἐπίστευσα ἀκραδάντως καί ἐβίωσα οὐσιωδῶς ὅτι, ΜΟΝΟΝ ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Πίστις εἶναι ἡ ἐξ Οὑρανοῦ ἀποκαλυφθεῖσα Ἀλήθεια, διά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ μας. Ὁ Ἕνας Ἀληθινός Θεός καί Δημιουργός μας, εἶναι Τριαδικός, εἶναι Τρισυπόστατος, Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα. Θεός μονοπρόσωπος ΔΕΝ ὑπάρχει!!!  Κάθε ἕνας θεός μονοπρόσωπος εἶναι Δ ι ά β ο λ ο ς! Καί κυριολεκτῶ. Σᾶς ἱκετεύω, κάνετε τόν κόπον πάλιν νά ἐρωτήσετε ὅποιον Μουσουλμᾶνον θέλετε: Μήπως ὁ Ἀλλάχ τους εἶναι ὁ Πατήρ; θά ἀπαντήσουν ΟΧΙ. Διότι ὁ Ἀλλάχ, δέν ἔχει υἱό.

Μήπως εἶναι ὁ Υἱός κάι Λόγος τοῦ Πατρός; Θά εἰποῦν ΟΧΙ. Μήπως, εἶναι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον; Θά μᾶς εἰποῦν ὅτι ἐμεῖς οἰ μουσουλμᾶνοι ΔΕΝ πιστεύουμε σέ...ὄ ρ  ν  ε  α!!!

Λοιπόν, ὦ ἐλλογιμώτατοι Καθηγηταί τῶν Πανεπιστημίων μας ποῖος ἐστίν ὁ Ἀλλάχ; Ποῖος; Μήπως ἐντρέπετε κανείς νά ὁμολογήση τήν Ἀλήθεια; Δυσκολεύομαι  ὁ ἐλεεινός νά τό πιστέψω. 

Μακρυά, παρακαλῶ, Ἀδελφοί μου ἀτίμητοι ἀπό τοιαύτην ἀντίχριστον καί πεπλανημένην "θρησκείαν" τοῦ τσαρλατάνου Μωάμεθ. Μ α κ ρ υ ά. 

Καλόν εἶναι νά ξαναδιαβάσουμε τό νέον Μαρτυρολόγιον τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

Ὦ, ἀγαπητοί μου, ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί, ποῦ καταντήσαμε. 

Διά ποῖον θέμα νά συζητοῦμεν...

Ἵλεως Χριστέ μου, γλυκύτατε Κύριε, ἵλεως. 

Ὅλως εἰλικρινῶς  +π. Ἐφραίμ ἁμαρτωλός.

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2014/12/5700.html

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ TOY ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Διά της Εκκλησίας και από την Εκκλησία πηγάζει η ουράνια ευλογία ~ Άγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως

Ο βατοπαιδινός Άγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως – ένας μικρός Μωυσής (με φωτογραφικό υλικό)

Γεννήθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα στο νησί Θέρμη. Μάλλον πρόκειται για το νησί των Κυκλάδων Κύθνο, πού ονομαζόταν και Θερμιά, λόγω των εκεί θερμών ιαματικών πηγών. Ήταν γόνος της γνωστής και ευσεβούς οικογενείας Γεζεδινού.

Νέος μετέβη στο Άγιον Όρος. Στη μονή Βατοπαιδίου μόναζε ένας κοντινός συγγενής του. Αγαπώντας ολόκαρδα τη μοναχική πολιτεία, εγκατέλειψε κάθε κοσμική ματαιότητα και εκάρη μοναχός με το όνομα Ιγνάτιος. Αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας.

Για την αρετή του κλήθηκε να ποιμάνει ένα απομακρυσμένο ποίμνιο, που βρισκόταν κάτω από σκληρό ταταρικό ζυγό. Το 1769 χειροτονήθηκε επίσκοπος Γκοτφέϊ και Κεφάϊ της Κριμαίας. Χαρακτηρίζεται ως καλοκάγαθος και ακαταπόνητος ιεράρχης, πού κατέκτησε την αγάπη και τον σεβασμό του ταλαιπωρημένου ποιμνίου του. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως του έδωσε για την καλή διακονία του, τον τίτλο του αρχιε­πισκόπου και τον έκανε μέλος της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Οι σύγχρονοι του τον χαρακτηρίζουν ως άνδρα, τίμιο, ευσεβή, ηθικό, ταπεινό, αγνό, άγρυπνο.

Είχε ήρεμη εξωτερική όψη, αγγελική συμπεριφορά, ήταν έμπειρος στις εκκλησιαστικές υποθέσεις, και είχε φυσικά ταλέντα και πολλές ικανότητες. Με τα προσόντα αυτά έμελλε να γίνει ο νέος Μωϋσής υπόδουλου ποιμνίου του. Πραγματοποίησε το δύσκολο και μεγάλο έργο της εξόδου των Ορθοδόξων Ελλήνων από την Κριμαία, που ήταν υπό τον ζυγό των Τατάρων, στη χριστιανική γη της Αζοφικής, που βρισκόταν υπό τη ρωσική κυριαρχία. Προσευχόμενος με δάκρυα στον Θεό για τον κατατρεγμό του ποιμνίου του επί έτη, αποφάσισε την αναχώρηση. Είχε συνειδητοποιήσει καλά τον άμεσο κίνδυνο των Ορθοδόξων χριστιανών από πνευ­ματική και φυσική εξόντωση. Άρχισε μυστικές συνομιλίες με τη ρωσική κυβέρνηση και πέτυχε να καταλογραφηθούν οι χριστιανοί της Κριμαίας Ρώσοι υπήκοοι.

Μετά από τη Θεία Λειτουργία της 23 Απριλίου 1778 στη σπηλαιώδη εκκλησία της Σκήτης Κοιμήσεως της Θεοτόκου κάλεσε τους πιστούς να ετοιμασθούν για την έξοδό τους από τη γη της δουλείας και της μακροχρόνιας ταπεινώσεως. Έμπιστοι άνθρωποι ανήγγειλαν σε όλους τους πιστούς της χερσονήσου την ακριβή αναχώρηση. Οι ταταρικές αρχές δεν έμαθαν τίποτε για το επικείμενο γεγονός, και έτσι δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τα πλήθη. Αναγκάσθηκαν να αφήσουν τις περιουσίες τους, τις οικίες και τα κτήματά τους, τις εκκλησίες και τους πατρογονικούς τάφους. Τον Ιούνιο του 1778 άρχισε η μεγάλη και δύσκολη πορεία. Βαστούσαν την εικόνα της Παναγίας του Μπαχτσισαράϊ πού τους προστάτευε. Πνευματικός τους ηγέτης ήταν ο επίσκοπος Ιγνάτιος. 

Περίπου 50.000 Έλληνες εγκατέλειψαν την τουρκοταταροκρατούμενη Κριμαία. Για το θάρρος, την τόλμη, την ανδρεία και τον άθλο του η αυτοκράτειρα Αικατερίνη απένειμε στον γενναίο και σοφό ιεράρχη το υψηλό παράσημο· «το αδαμάντινο εγκόλπιο της Παναγίας. Με τις προσευχές του καλού και πιστού ποιμένος τους οι πρόσφυγες ξεπέρασαν πολλές δυσκολίες, ελλείψεις και ασθένειες της μακράς πορείας τους. Όταν παρουσιάσθηκε μία άγνωστη, φοβερή επιδημία κατά την οδοιπορία, ο άγιος ιεράρχης προσευχήθηκε θερμά στον άγιο Χαράλαμπο τον θαυματουργό, ο οποίος τού εμφανίσθηκε σε όραμα, και συνέδραμε τον λαό».

Στη ρωσική ακτή της Αζοφικής, όπου εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες με την ευλογία του μητροπολίτου Ιγνατίου, θεμελιώθηκε η μεγάλη και ωραία πόλη Μαριούπολη, που αφιερώθηκε στην Παναγία και είχε γύρω της 23 ελληνικά χωριά. Στη Μαριούπολη δημιουργήθηκε νέα μητρόπολη υπό την πνευματική εποπτεία του σεβάσμιου ιεράρχη, που τώρα υπαγόταν στην Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία. Πρωταρχική μέριμνα του μητροπολίτου Ιγνατίου ήταν η συνεχής πνευματική καθοδήγηση του ποιμνίου του. Οι δυσκολίες και τα προβλήματα του νέου τόπου, Οι συχνές επιθέσεις των Τούρκων για την επιστροφή των κατοίκων στον χώρο από τον όποιο αναχώρησαν, τους έκαναν φοβισμένους και ταραγμένους, με αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται μερικές φορές και στον ιεράρχη τους για τις πολλές δοκιμασίες τους.

Ο άγιος επίσκοπος δεν πτοήθηκε ούτε κάμφθηκε, αλλά θυμήθηκε την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο της δουλείας και τις συνεχείς κατηγορίες τους στον ελευθερωτή και αρχηγέτη τους θεόπτη Μωϋσή. Ο πιστός δούλος του Θεού Ιγνάτιος αγάπησε τον Θεό με όλη του την καρδιά, την ισχύ και τη διάνοια, και υπόμενε τους πιστούς του και τους δικαιολογούσε, γιατί είχαν περάσει μαρτυρική ζωή, ενώ μερικοί πόνοι τους συνεχίζονταν. Συνήθιζε να λέει: «Διά της Εκκλησίας και από την Εκκλησία πηγάζει η ουράνια ευλογία και είναι προφανής η επιτυχία σε όλα τα ανθρώπινα έργα και επιτηδεύματα». Έτσι όλα τα αντιμετώπιζε με προσευχή, υπομονή και πραότητα.

Μένοντας σε πέτρινο κελλί, πού είχε κτίσει ο ίδιος, 6,5 χιλιόμετρα έξω από τη Μαριούπολη, στις 3 Φεβρουαρίου 1786 παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Πλάστη του, ύστερα από δύο εβδομάδων ασθένεια. Ετάφη στον πρώτο ναό της Μαριούπολης, τον Άγιο Χαράλαμπο. Ο τάφος του έγινε αργότερα μεγάλο προσκύνημα. Οι ευσεβείς κάτοικοι τιμούσαν ευγνώμονα τον άγιο πνευματικό τους πατέρα, πού τους είχε γίνει ελευθερωτής. Το 1936, μετά την επικράτηση του φοβερού αθεϊστικού καθεστώτος, ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους καταστράφηκε. Τότε άνοιξαν τον τάφο του αγίου, όπου βρέθηκε άφθορο το τίμιο λείψανό του. Αργότερα το μετέφεραν αλλού. Κατά την απελευθέρωση της Μαριούπολης η πόλη κάηκε από τους Γερμανούς και μαζί της τα λείψανα του αγίου. Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του αγίου, πού έλεγε ότι το σώμα του θα καεί μαζί με την πόλη. Ένα μέρος όμως των οστών του σώθηκε και σήμερα φυλάγονται στον ναό του Αγίου Γεωργίου Μαριούπολης.

Το 1977 αναγνωρίσθηκε άγιος από την Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία Η μνήμη του τιμάται στις 3 Φεβρουαρίου.

Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι, έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2007.
16 Φεβρουαρίου, 2011 — VatopaidiFriend

  

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/02/blog-post_17.html