Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού
Έχοντες αυτήν την μητέρα σαν εχέγγυο και ισταμένην
μεταξύ ημών και του Θεού, έχομε την τελεία ελπίδα ότι καμμιά προσδοκία μας,
καμμιά επιθυμία μας εν Θεώ, κανένα αίτημα μας, αλλά και καμμιά ανάγκη τωρινή
και μέλλουσα είναι δυνατόν να μην ικανοποιηθούν.
Διότι, όταν τρέχωμε στην μητρικήν της αγάπη, δεν
μπορεί να αρνηθή, δεν θέλει να το κάνη. Αρκεί φυσικά από μέρους μας να γίνεται
ή ελαχίστη προσπάθεια, να στεκώμεθα σαν λογικά όντα πάνω στην βάση του
προορισμού μας.
Και έτσι, έχοντας την Δέσποινα μας Θεοτόκο σαν
εγγύηση, καθ' ότι έγινε αφορμή της σωτηρίας μας, λύνομε κάθε πρόβλημα μας και
στο παρόν και στο μέλλον.
Και δεν είναι δυνατόν, όπως έχομε πείρα, να πλησίαση η
ιδανική μητέρα τον ιδανικόν υιόν ζητώντας του κάποια χάρη και αυτός να της
αρνηθή. Αυτό δεν γίνεται.
Εκείνο το όποιο απομένει σε μας είναι να ερεθίσωμε
μέσα μας ο,τιδήποτε υπάρχει έναντι της μητρικής της αγάπης και ο,τιδήποτε άφορα
αυτό, στην υμνολογία της, στην ευχαριστία της, στην δοξολογία της, στην
παράκληση της, στην επίκληση της, ακόμα και σε κάθε άλλο το όποιον ευρίσκεται
και αρμόζει στον θεοπρεπή χαρακτήρα της.