Οι φιλότιμοι έχουν λεπτή συνείδηση και βοηθιούνται από τον Θεό

 Γέροντα, όποιος έχει φιλότιμο το καταλαβαίνει ο ίδιος;

- Εσύ έχεις; Αυτό φαίνεται, ευλογημένη!

Λίγο-πολύ καταλαβαίνει κανείς τον εαυτό του, πληροφορείται γιατί έχει εσωτερική ανάπαυση και ειρήνη. Αλλά και όποιος έχει φιλότιμο δεν καυχάται, δεν λέει: «εγώ έχω φιλότιμο», γιατί πάντα σκέφτεται: «Πρέπει να κινούμαι με περισσότερο φιλότιμο».

Ο φιλότιμος άνθρωπος έχει ειλικρίνεια, δεν υπολογίζει τον εαυτό του, είναι απλός, έχει ταπείνωση. Όλα αυτά δίνουν ανάπαυση και στον ίδιο, αλλά είναι αισθητά και στον άλλον• έχει και επικοινωνία εσωτερική με τον άλλον και τον καταλαβαίνει. Και να του λες, ενώ πονάς , «είμαι πολύ καλά», για να μη στενοχωρηθή, εκείνος καταλαβαίνει ότι πονάς και προσπαθεί να μη σε κουράση. Και άλλος, ενώ σε βλέπει να μην έχης κουράγιο, να ζαλίζεσαι, επειδή θέλει να σε απασχολήση, σου λέει: «Σε βλέπω, Γέροντα, πιο καλά από κάθε άλλη φορά, σε βλέπω υγιέστατο!». Και να έχει τουλάχιστον κανένα σοβαρό πρόβλημα, θα ήταν κάπως δικαιολογημένος.

Αντιθέτως ο φιλότιμος, και να έχη ανάγκη, λέει: «Γέροντα, μόνο την ευχή σου να μου δώσης, να μην σε απασχολώ». Τον κρατώ και βουρκώνουν τα μάτια του. «Να φύγω, Γέροντα, λέει, να φύγω, κουρασμένο σε βλέπω». Ε, αυτός πώς να μη δεχθή θεία βοήθεια;

Υπάρχουν άνθρωποι που από το φιλότιμο π[ου έχουν αμέσως καταλαβαίνουν τι βοηθάει και τι ευχαριστεί τον άλλον, με την καλή έννοια, γιατί σκέφτονται συνέχεια τον άλλον και όχι τον εαυτό τους. Μερικοί, ενώ δεν με γνωρίζουν, καταλαβαίνουν από τι έχω ανάγκη• μου στέλνουν κανένα δεματάκι και έχουν μέσα ακριβώς ό,τι μου χρειάζεται. Το δέμα τους σου δίνει να καταλάβης όλον τον εσωτερικό τους κόσμο. Βλέπεις την λεπτή τους συνείδηση να είναι απλωμένη στο κάθε πράγμα.

- Γέροντα, στο Καλύβι σας μερικές φορές καταφέρνουν και σας βλέπουν αυτοί που είναι λίγο αναιδείς και επιμένουν.

- Ναι, αλλά ανταμείβονται οι φιλότιμοι που από λεπτότητα δεν θέλουν να με ανησυχήσουν. Την άλλη φορά ήρθε εδώ να με δη ένας οικογενειάρχης. Τον είδα και χωριστά, τον είδα και με την γυναίκα του και με τα παιδιά του. Μετά από δυό-τρεις μέρες ξαναήρθε.

Εκείνη την ώρα έβλεπα κάποιον άλλον και έξω περίμενε μια κοπέλα που είχε έρθει αεροπορικώς από την Αθήνα, για να με ρωτήση για ένα θέμα που την απασχολούσε. «Μπορώ να απασχολήσω τον Γέροντα για πέντε λεπτά;», της είπε, κι εκείνη του έδωσε την σειρά της. Περίμενε μιάμιση ώρα, για να βγη ο κύριος που της ζήτησε να του δώση την σειρά της μόνο για .. πέντε λεπτά. Όταν βγήκε, είχε έρθει η ώρα να φύγη για το αεροδρόμιο, οπότεη καημένη μου είπε: «Δώσε μου την ευχή σου, Πάτερ, ήρθα από την Αθήνα, να σε συμβουλευτώ για ένα πρόβλημα που έχω, αλλά τώρα δεν προλαβαίνω• είχα πάρει άδεια από την δουλειά μου για λίγες ώρες και πρέπει να φύγω, για να μη χάσω το αεροπλάνο». Ε, πώς να την ξεχάσω αυτήν την ψυχή! Τελικά μόνο με τον αρχοντικό τρόπο βοηθιέται ο άνθρωπος από τον Θεό.

- Γέροντα, όταν ο φιλότιμος ζη με δύσκολους ανθρώπους, δεν ταλαιπωρείται;

- Σκοπός είναι να δείξη το φιλότιμό του στους ανάποδους ανθρώπους. Το Ευαγγέλιο λέει: «Ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί;».

Οι φιλότιμοι και ευαίσθητοι αδικούνται εκουσίως από τις παραχωρήσεις που κάνουν από αγάπη στους άλλους ή από την πονηρία των άλλων, αλλά ποτέ δεν περιμένουν ούτε επιδιώκουν να δικαιωθούν σ’ αυτήν την μάταιη ζωή. Σε τούτη την ζωή οι φιλότιμοι τα πληρώνουν όλα, αλλά λαμβάνουν και την βοήθεια του Θεού, και στην άλλη ζωή θα έχουν μεγάλο μισθό.

Πηγή: «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείοτυ, Λόγοι Ε', Πάθη και Αρετές»

http://www.agioritikovima.gr/didaches/geronta-paisiou/item/76447-%

Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Η προσευχή, τα νεύρα της ψυχής

Ευσταθεί η πρόφασις: Όχι τα λόγια αλλά τα έργα σώζουν;

 Ίσως όμως κάποιος από τους πιο ράθυμους και από αυτούς που δεν θέλουν να προσεύχονται με θέρμη και ζήλο, θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι ο Θεός είπε αυτά τα λόγια ,δηλαδή∙ “Δεν θα εισέλθη στη βασιλεία εκείνος που με αποκαλεί Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μου” ( Ματθ. 7,21 ).

 Εάν όμως εγώ έκρινα σωστό ότι για τη σωτηρία μας θα ήταν αρκετή μόνον η προσευχή, εύλογα θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήση τα παραπάνω λόγια∙ επειδή όμως πιστεύω ότι η προσευχή είναι το κεφάλαιο των αγαθών και το θεμέλιο και η ρίζα της πνευματικής ζωής, κανείς ας μη χρησιμοποιήση τα λόγια εκείνα ως πρόφασι της ραθυμίας. 

Διότι ούτε η σωφροσύνη μόνη της μπορεί να σώση χωρίς τις άλλες αρετές, ούτε η φροντίδα των φτωχών, ούτε η καλοσύνη μόνη της, ούτε κάτι άλλο από τα εξαίρετα αλλά πρέπει όλα τα συνυπάρχουν στις ψυχές μας∙ η προσευχή όμως αποτελεί τη ρίζα και το θεμέλιο όλων των αρετών. Και όπως ακριβώς τα κάτω μέρη του πλοίου και τα θεμέλια της οικίας πρέπει να είναι ισχυρά, για να συγκρατούν και τα υπόλοιπα, έτσι ακριβώς και οι προσευχές πρέπει να είναι ισχυρές για να συγκρατούν τη ζωή μας και χωρίς αυτές τίποτε από εκείνα που προκαλούν τη σωτηρία μας  δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε.

Γι’ αυτό και συνέχεια ο Παύλος μας πιέζει και μας παρακινεί λέγοντας ∙ “Να επιμένετε στην προσευχή, να αγρυπνήτε σ’ αυτήν και να εκφράζετε συγχρόνως με αυτήν τις ευχαριστίες σας στον Θεό” ( Α΄ Θεσ. 5,17-18 ). Και αλλού πάλι λέγει∙ “Να παρακαλήτε με κάθε προσευχή και δέησι τον Κύριο να σας βοηθήση για να αξιοποιήστε αυτόν τον πνευματικό οπλισμό, προσευχόμενοι σε κάθε καιρό με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Να επιμένετε πολύ σ’ αυτό το έργο της προσευχής∙ να είσθε άγρυπνοι με κάθε προσκαρτέρησι και δέησι για όλους τους πιστούς” ( Εφ. 6,18 ) .

Με αυτόν τον τρόπο ο πρώτος των Αποστόλων μας προσκαλεί συνέχεια στις προσευχές με πολλές θεϊκές φωνές.

Αφού διδαχθήκαμε λοιπόν αυτά από εκείνον, πρέπει συνέχεια να βαδίζουμε τον δρόμο της ζωής μας με προσευχή και συνέχεια με αυτήν να δροσίζουμε την σκέψι μας. Διότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από την προσευχή πολύ περισσότερο από ό,τι έχουν ανάγκη τα δένδρα από το νερό. 

Διότι ούτε εκείνα μπορούν να καρποφορήσουν, αν δεν πιουν νερό με τις ρίζες τους, ούτε εμείς θα μπορέσουμε να προκόψουμε στην ευσέβεια, αν δεν ποτιζόμαστε συνέχεια με τις προσευχές. 

Γι’ αυτό πρέπει και όταν σηκωνόμαστε από το κρεβάτι, πριν ανατείλη ο ήλιος, να έχουμε προσευχηθή στον Θεό, και όταν πρόκειται να κοιμηθούμε∙ μάλλον κάθε ώρα πρέπει να κάμνουμε μία προσευχή στον Θεό, μοιράζοντας την προσευχή με τον χρόνο της ημέρας∙ και κατά τη διάρκεια του χειμώνα το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας να το αφιερώνουμε στην προσευχή και να λυγίζουμε τα γόνατα, προσηλωμένοι στη δέησι με πολύ φόβο και με την λατρεία του Θεού να θεωρούμε τους εαυτούς μας ευτυχισμένους.

Πες μου, πώς θα δης τον ήλιο, όταν δεν προσευχηθής σ’ Αυτόν που στέλνει στα μάτια σου το γλυκύτατο φως; 

Πώς θα απολαύσης το φαγητό στο τραπέζι, όταν δεν προσκυνής Αυτόν που έδωσε και χορήγησε τόσα αγαθά; 

Με ποιες ελπίδες θα περάσης την περίοδο της νύχτας; 

Ποια όνειρα περιμένεις να συναντήσης την νύκτα, αν δεν οχυρώσης τον εαυτό σου με τις προσευχές, αλλά έρχεσαι στον ύπνο αφύλακτος;

 Θα είσαι ασήμαντος και θα κυριεύεσαι εύκολα από τους πονηρούς δαίμονες , που συνέχεια μας περιτριγυρίζουν παρατηρώντας ποιον από μας θα μπορέσουν να βρουν γυμνό από την προσευχή και να τον αρπάξουν αμέσως. Και αν μας δουν να είμαστε περιφραγμένοι και προφυλαγμένοι με τις προσευχές,απομακρύνονται αμέσως. όπως απομακρύνονται οι ληστές και οι κακούργοι όταν βλέπουν κρεμασμένο το ξίφος μπροστά από το πρόσωπο του στρατιώτη.

Αν λοιπόν κάποιος συμβή να είναι γυμνός από την προσευχή, αυτός γίνεται ανάρπαστος από τους δαίμονες και ωθείται στις αμαρτίες, στις συμφορές, στις δυστυχίες.

Όλα αυτά λοιπόν πρέπει να μας φοβίζουν και να μας κάνουν πάντοτε να οχυρώνουμε τους εαυτούς μας με τις προσευχές και με τους ύμνους, για να μας ελεήση όλους ο Θεός και να μας κάνη άξιους της βασιλείας των ουρανών…

( Περί προσευχής Α’ , ΕΠΕ 31, 180-196. PG 50.775-780 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Τα νεύρα της ψυχής»

Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγ. Όρος

http://www.proskynitis.blogspot.gr/2015/08/blog-post_9.html
http://inpantanassis.blogspot.gr/2016/02/blog-post_57.html#more

Ο Όσιος Παΐσιος μιλά για τα βάσανα που έχει ο κόσμος

Ατέλειωτα είναι τα βάσανα του κόσμου. Μια γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί-μεγάλοι.
Κάθε μέρα η καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι.
Στα άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι, άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι... με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!… Λίγο-πολύ όλοι, οι καημένοι, έχουν έναν πόνο. Ιδίως τώρα, δουλειές δεν έχουν, χρέη από ‘δω, βάσανα από ‘κει, τους τραβούν οι Τράπεζες, τους βγάζουν από τα σπίτια, ένα σωρό!
Και δεν είναι μια και δυο μέρες! Και αν ένα-δυο παιδιά σε μια τέτοια οικογένεια είναι γερά, αρρωσταίνουν από αυτήν την κατάσταση. Πολλές οικογένειες από αυτές μια μέρα να είχαν το αμέριμνο, την ξενοιασιά των μοναχών, θα είχαν το καλύτερο Πάσχα.
Τι δυστυχία άρχει στον κόσμο! Όταν κανείς πονάη και ενδιαφέρεται για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του, τότε όλο τον κόσμο τον βλέπει σαν σε ακτινογραφία με τις ακτίνες τις πνευματικές…
Πολλές φορές, εκεί που λέω την ευχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τα καημένα, να περνούν μπροστά μου θλιμμένα και να παρακαλούν τον Θεό.
Τα βάζουν οι μανάδες τους να κάνουν προσευχή, γιατί έχουν προβλήματα, δυσκολίες στην οικογένεια και ζητούν βοήθεια από τον Θεό. Γυρίζουν το κουμπί στην ίδια συχνότητα, και έτσι επικοινωνούμε!

Kαι να αδερφέ μου...

Και να αδερφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε, ήσυχα, ήσυχα κι απλά... 
ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη, 

 αφήγηση Γιάννη Ρίτσου, στίχοι του ποιητή της Ρωμιοσύνης.

 Έπρεπε να καταστούν ανυποχώρητοι οι αγρότες, να  διαπεράσει σαν γοερό κλάμα η αγανάκτηση στους πάντες  και τα πάντα, για να βρεθούμε δίπλα  δίπλα, χέρι με χέρι  στον κοινό εχθρό, τον ΑΦΑΝΙΣΜΟ.

 Αφανισμός του Έθνους.
 Αφανισμός του Γένους
 Αφανισμός κάθε ιερού και όσιου.
 Αφανισμός της κοινωνίας.
 Αφανισμός κάθε οικονομικής μονάδας,  αυτοαπασχολούμενων, μικρών, μικρομεσαίων, μεγάλων  υπηρετούντων εθνικά συμφέροντα, δημοσιονομικών,  συνταξιούχων...
 Αφανισμός τέλος ων ουκ έστιν.

 Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα,  συνεχίζει το στίχο ο ποιητής.

 Αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας,  αλληλοεξαρτώμενοι, αλληλοβοηθούμενοι,  αλληλοβασταζόμενοι.
 Το ξεχνάμε ενίοτε, μπαίνουν ανάμεσα και κάποια άλλα που  δε θά 'πρεπε όπως ταξικά συμφέροντα, κομματικά  συμφέροντα, τραβάμε στα άκρα, ξεχνάμε ποιός είναι δίπλα  μας, είναι και αυτές οι επίπλαστες υλικοοικονομικές  απολαβές, μας κάνουν να αισθανόμαστε πως είμαστε κάπου  στη στρατόσφαιρα, έτοιμοι για άλλους κόσμους, το  διάστημα, άλλους πλανήτες.
 Πλανητάρχες κατα φαντασίαν.

 Ασθενείς από μια νόσο έξω, μακράν της  ιατρικής,ονομαζόμενη ευμάρεια. Τρομάρα μας...

 Έρχεται η Φυσική με την αρχή των συγκοινωνούντων  δοχείων να μας ανατάξει.

 Στα μπλόκα, με τις ατέλειωτες συζητήσεις, τις ανταλλαγές  απόψεων, τον ενδεδειγμένο σεβασμό μιας και πρυτανεύει η  λογική, ο λογισμός σαν ορθοπεδικός ανατάσσει τις πρότερες  αντιλήψεις του ενός για τον άλλο, της κάποιας για κάποια  άλλη.

 Έτσι λέμε τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη.
  Δικαιώματα δεν έχει μόνον η αφεντομουτσουνάρα μας.
 Έχει και ο διπλανός.
 Έχει και ο παραπέρα.
 Και ο απέναντι...

  Γιατί δεν περνάνε από το μυαλό μας τέτοιες σκέψεις, όταν με  τις ψευδαισθήσεις μας στη στρατόσφαιρα βλέπουμε εαυτούς   και αλλήλους αυτοκράτορες;
  Απλά τα ύψη εκείνα είναι πλασματικά.

 Εμείς δεν τραγουδάμε αδερφέ μου για να ξεχωρίσουμε  απ τον κόσμο. 
 Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο...
...σκιαγραφούν το ποθητό, οι τελευταίοι στίχοι του ποιητή.

 Αυτόν τον κόσμο βάλθηκαν να βγάλουν από μέσα μας  αλλότρια συμφέροντα, πολυεθνικές, αθέμιτοι ανταγωνισμοί,  ευρωπαϊκοί (τρόπος του λέγειν) θεσμοί, καταρρέοντες μύθοι.

 Ευρωπαϊκός πολιτισμός δίπλα σε άψυχα παιδικά  κορμάκια, θαλασσοπνιγμένα, η κατακερματισμένα από  τους ανηλεείς βομβαρδισμούς να μας λείπει. 
 Άνθρωπος σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης είναι αυτός  που κοιτάζει ψηλά, όχι αυτός που φροντίζει με τον  οποιοδήποτε τρόπο να αυγαταίνει ο μπεζαχτάς.
 Άνθρωπος: (άνω + θρώσκω).

 Καλή δύναμη αγωνιζόμενα αδέρφια.

 Στέλιος Αρσενίου
πηγη 

Οι "ορθοδοξεύοντες" Τούρκοι και οι "αθεϊζοντες" Έλληνες

Ο φανατισμός τῶν Ἰσλαμιστῶν στὴν Τουρκία δὲν ἐπιτρέπει διαφοροποιήσεις εἰδικὰ σὲ θέματα θρησκείας. Αὐτὸ ὅμως ποὺ δὲν ἐπετεύχθη μὲ «ζεϊμπέκικα καὶ κουμπαριὲς» τὸ πράττει ἡ Ὀρθοδοξία ἀφοῦ εἶναι ἔκδηλο σὲ πολλοὺς Τούρκους τὸ Ὀρθόδοξο ὑπόβαθρο. Ἂν καὶ οἱ λιγοστοὶ Σελτζοῦκοι ἄλλαξαν τὸν ἐθνοθρησκευτικὸ χαρακτήρα ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων (Μικρασίας, Θράκης, Πόντου κ.α.) ποῦ λόγω βίας ἢ συμφερόντων ἐξισλαμίσθηκαν ἀκόμα καὶ ἐπιφανειακά, σήμερα μία κρυμμένη Ὀρθόδοξη θρησκευτικότητα ἐκδηλώνεται ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τους.

Οἱ κρυπτοχριστιανοὶ ἀποτελοῦν γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο ἕνα κρυφὸ ποίμνιο τραγικῶν θυμάτων μιᾶς αὐταρχικῆς διοίκησης αἰώνων. Ζοῦν παντοῦ. Κυρίως στὸν Πόντο ποὺ ἴσως εἶναι 2 ἑκατομμύρια!Ἔρημοι ναοὶ λειτουργοῦν καὶ ξαφνικὰ γεμίζουν κρυπτοχριστιανοὺς ποὺ κοινωνοῦν συνειδητά, νηστεύουν ἀκόμα καὶ τὸ λάδι ὅλα τα 5ήμερα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Γράφονται συνθήματα σὲ τοίχους ἀπὸ νέους μὲ ἀναζητήσεις: «Δὲν θέλουμε νὰ εἴμαστε πιὰ μουσουλμάνοι. Θέλουμε νὰ γίνουμε Χριστιανοί»! Τοῦρκοι λένε σὲ....

Ἕλληνες ἐπισκέπτες: «Ὁ τόπος αὐτὸς εἶναι δικός σας». Hos geldiniz!

Φύλακες μνημείων λένε σὲ Ἕλληνες νὰ μὴν πληρώνουν εἰσιτήριο γιατί «αὐτὰ εἶναι δικά σας». Δὲν θεωροῦν εὐλογία ἀπ' τὸν Θεὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀδίκησαν τοὺς Ρωμηοὺς κλέβοντας καὶ διώκοντάς τους, πιστεύοντας ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ δὲν βλέπουν προκοπή! Καταλαβαίνουν ὅτι ζοῦν σὲ μιὰ χώρα ποὺ ὅλα εἶναι Ἑλληνικά! Ἱστορία, μνημεῖα, πόλεις, πολιτισμὸς καὶ τὸ σημαντικότερο ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία ἐξ' αὐτῶν γνωρίζει ὅτι στὶς φλέβες τοὺς ρέει Ἑλληνικὸ αἷμα! 

Τὰ περιστατικὰ πολλά.

Στο ναὸ Ἄγ. Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, ὁ π. Δοσίθεος συναντᾶ νεαρὴ Τουρκάλα ποὺ ρίχνει ὀβολὸ στὸ παγκάρι, ἀνάβει κερί, προσκυνεῖ τὴν εἰκόνα καὶ ἐξηγεῖ στὸν Πάτερ: «Μοῦ ἀρέσουν τὰ δικά σας»!

Κάθε Παρασκευὴ ποὺ λειτουργεῖ ἡ Μονὴ Μεταμορφώσεως Πρώτης συρρέουν πολλοὶ Τοῦρκοι.

Στὸ νησὶ Ἀντιγόνη τιμοῦν τὸν Ἄγ. Γεώργιο φέρνοντας στὸ μοναστήρι λάδια, λαμπάδες, χρήματα γιὰ τὰ θαύματα ποὺ κάνει.

 Σ' ἕνα ἀπ' τὰ 40 ἁγιάσματα τῆς Πόλης, στὸ Μπαλουκλὴ καταφεύγουν πολλοὶ 

Τοῦρκοι ζητώντας βοήθεια σὲ δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς.

Στὴν Παναγία τοῦ Βεφᾶ κάθε πρωτομηνιὰ ἑκατοντάδες Τοῦρκοι παίρνουν ἁγιασμὸ καὶ τὴν Πρωτοχρονιὰ γίνεται τὸ ἀδιαχώρητο ἀπὸ χιλιάδες προσερχόμενους.

Κοντὰ στὴν Ἁγιὰ Σοφιά, στὸν Ἀϊ Θαράπο, κάθε Δευτέρα Ὀρθόδοξος ἱερέας διαβάζει συνεχῶς εὐχὲς σὲ «μουσουλμάνους» ποὺ ζητοῦν ἐξομολόγηση.

Τὸ ἁγίασμα τῆς σπηλιᾶς Ἄγ. Δημητρίου Ξηροκρήνης γεμάτο δεκανίκια καὶ τάματα ἀπὸ Τούρκους ἀκόμα καὶ ἀπ' τὸ Ἐρζεροὺμ ποὺ θεραπεύθηκαν. Ἐκκλησιάζονται, ζητοῦν νὰ κοινωνήσουν, προσκυνοῦν τὸ Σταυρό, εὐχαριστοῦν τὸν παπὰ ποὺ σταυρώνει τὸ ἄρρωστο παιδί τους, ἀγαποῦν ἰδιαιτέρως τὸν Aziz Nikola (Ἅγιο Νικόλαο)!

Τουρκάλα κρατᾶ 50 χρόνια ἀναμμένο τὸ καντήλι στὸ Ναὸ Ταξιαρχῶν Μοσχονησίων!

Ἡ «Σαμπὰχ» γράφει: «Ἡ ἐπαναλειτουργία τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Χάλκης εἶναι αἴτημα ἄκρως λογικὸ» καὶ ὁ ἀρθρογράφος Τσαντὰρ ὑποστηρίζει «τὴν οἰκουμενικότητα τοῦ Πατριαρχείου ποὺ ἰσχύει ἀπ' τὸ 451 ...».

 Ο Γ. Τζιβαόγλου γράφει ὅτι ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου Ἐ΄ ὑπῆρξε μοιραῖο λάθος.

 Τουρκική τράπεζα παρουσίασε ἔκδοση γιὰ τὸ Βυζάντιο ποὺ περιεῖχε ἀκόμα καὶ λόγο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου πρὸς νέους!

Ἡ Τουρκικὴ ἀκαδημία ἐπιστημῶν διοργάνωσε συνέδριο γιὰ τὴ ζωὴ στὸ Βυζάντιο.

Στὴν Τουρκία οἱ Ὄρθ. Ἐκκλησίες δὲν πληρώνουν ἠλεκτρικὸ ρεῦμα ὅπως στὴν Ἑλλάδα. Ἀπαλλάσσονται!

Τουρκικὲς πηγὲς σὲ ἔρευνα τοῦ Ν. Χειλαδάκη ἀποκαλύπτουν ὅτι στὴ Μονὴ Παντοκράτορος τοῦ Κερατίου ποὺ ὑπῆρχαν οἱ αὐτοκρατορικοὶ τάφοι Κομνηνῶν καὶ Παλαιολόγων, εἶναι σήμερα ἡ περιοχὴ Φατίχ, κέντρο φανατικῶν ἰσλαμιστῶν καὶ συνηθίζουν πολλοὶ Τοῦρκοι νὰ ἀνάβουν κεριὰ καὶ νὰ ρίχνουν χρήματα σ' ἕναν τάφο παρὰ τὴν προειδοποιητικὴ ἐπιγραφὴ ποὺ ἀπαγορεύει αὐστηρὰ τὴ συνήθεια αὐτή. Στὴν ἴδια συνοικία ὑπῆρχε ὁ Βυζαντινὸς ναὸς Ἁγίων Ἀποστόλων. Πάνω στὰ ἐρείπιά του χτίστηκε τζαμὶ καὶ κατόπιν ἐπισκευῶν ἀνοίχτηκε ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ Πορθητῆ ποὺ εἶχε μητέρα Χριστιανὴ -πιθανῶς Ἑλληνίδα- καὶ διαπιστώθηκε ὅτι μία καταπακτὴ ὁδηγοῦσε στὴν ὑπόγεια αἴθουσα τῆς παλιᾶς Ἐκκλησίας, ἀποδεικνύοντας ὅτι ὁ Μωάμεθ εἶχε ταφεῖ σὲ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐν μέσω Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων! Μαρτυρίες ἀναφέρουν ὅτι στὰ τέλη τῆς ζωῆς τοῦ εἶχε ἀσπασθεῖ τὸν Χριστιανισμὸ καὶ δίπλα στὸν τάφο τοῦ βρέθηκε Σταυρὸς καὶ εἰκόνα τῆς Παναγίας!

Ὁ ναὸς Ἁγίας Εἰρήνης δίπλα στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ δὲν ἔγινε ποτὲ τζαμί. Ὁ Μωάμεθ τὸν ἄφησε νὰ λειτουργεῖ κανονικὰ χάριν τῆς Χριστιανῆς μάνας του! Ὅλα αὐτὰ ἀπασχολοῦν κατὰ καιροὺς τὰ τουρκικὰ μέσα ἐνημέρωσης.

Τὸ περιοδικὸ «Ἀκτουὲλ» τῆς Σαμπὰχ παρουσίασε ἄρθρο: «Ὁ Πορθητὴς ἦταν Χριστιανός;»!

Ἡ ἑβδομαδιαία τουρκικὴ ἐπιθεώρηση ἀξιῶν ἀναφέρει: «Ἐπιστρέφουν στὶς θρησκευτικές τους ρίζες»! Ἐπισημαίνει ὅτι σὲ 3 χρόνια μοιράστηκαν 8 ἑκατομμύρια Εὐαγγέλια (incil) στὴν τουρκικὴ γλώσσα, ἐνῶ φανερὰ βαπτίζονται Χριστιανοὶ πολλοὶ μουσουλμάνοι ἀπόγονοι ἐξισλαμισμένων Ἑλληνογενῶν ποὺ ἀνακαλύπτουν τὶς χριστιανικές τους ρίζες!

Ἡ «Σαμπὰχ» τιτλοφορεῖ: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Παναγίας στὴν Κωνσταντινούπολη, τελευταία ἐλπίδα γιὰ τοὺς Τούρκους»! Τὴν χαρακτηρίζει «Πόρτα ἐλπίδας», τόπο προσκυνήματος καὶ προσευχῆς στὰ προβλήματα τῶν Τούρκων μὲ ἀθρόα προσέλευση ποὺ κάθε 1η τοῦ μηνὸς δημιουργεῖται τὸ ἀδιαχώρητο! Ἡ φήμη τῆς Παναγίας ἁπλώθηκε παντοῦ καὶ οἱ Τοῦρκοι -ἀκόμα καὶ διάσημοι- προσέρχονται γιὰ νὰ ἀνάψουν κεριά, νὰ φιλήσουν τὸ χέρι Ὀρθόδοξου παπᾶ, δηλώνοντας ὅτι ἐκεῖ εἶναι τὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ γιατί γίνονται θαύματα!

Στον  Ἀρχάγγελο Μιχαὴλ στὴ Σεβάστεια, ἀναφέρεται στὰ συναξάρια ὅτι μικρὰ ψάρια ἐντός του ἁγιάσματος ἔγλυφαν τὸ σῶμα τῶν ἀσθενῶν καὶ λάμβαναν θαυματουργικὰ θεραπεία. Ἡ Ἐκκλησία καταστράφηκε τὸν 15ο αἰώνα, ἀλλὰ σήμερα τὸ ἁγίασμα χρησιμοποιεῖται μὲ τὶς ἴδιες θεραπευτικὲς ἰδιότητες προσελκύοντας πολλοὺς Εὐρωπαίους.

Ἡ ἐφημερίδα «Στὰρ» γράφει: «Τουρκάλες μὲ μαντίλες πᾶνε σὲ Ἐκκλησίες», ἀνάβουν κεριά, κάνουν τάματα, ζητᾶνε τὴν εὐλογία ἔκπληκτων παπάδων, προσκυνοῦν εἰκόνες, ἐπικαλοῦνται Ἁγίους (ὅλα αὐτὰ τὰ ἀπαγορεύει τὸ Ἰσλάμ), παρατηρώντας μία μεταστροφὴ σὲ Ἑλληνορθόδοξους ναοὺς καὶ ἁγιάσματα ὅπου οἱ Τοῦρκοι βρίσκουν καταφύγιο!

Ἡ ἐφημερίδα «Μιλιὲτ» ἀναφέρει ὅτι μὲ μέριμνα Τούρκου δημάρχου, γιορτάστηκε εὐλαβικὰ στὴ Σηλυβρία ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μὲ μαζικὴ συμμετοχὴ «μουσουλμάνων»!

Τὰ τελευταῖα χρόνια ἐπετράπη στὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανίων νὰ ρίχνετε στὸ Βόσπορο ὁ Σταυρός. Πιὸ πολὺ χάρηκαν οἱ Τοῦρκοι ψαράδες γιατί θεωροῦσαν ὅτι ὁ λόγος ποὺ μειώθηκαν τὰ ψάρια στὴ θάλασσα ἦταν ποὺ δὲν ἔριχναν οἱ Ρωμηοὶ τὸ Σταυρὸ τὰ Φῶτα!

Τουρκικὲς ἐφημερίδες ἀνέφεραν ὅτι νεαρὴ Τουρκάλα βούτηξε μὲ τὰ ροῦχα νὰ πιάσει τὸ Σταυρὸ στὸν Κεράτιο μαζὶ μὲ Χριστιανοὺς δίνοντας συνέντευξη ὅτι ἤθελε νὰ τιμήσει τὴ γιορτὴ τῶν Ρωμηῶν καὶ θὰ τὸ ξανάκανε γιὰ νὰ πάρει εὐλογία!

Ἡ «Χουριὲτ» πρώτη σὲ κυκλοφορία τουρκικὴ ἐφημερίδα δημοσίευσε πρὶν λίγα χρόνια ὅτι Τοῦρκος ὑποψήφιος δήμαρχος κυβερνῶντος ἰσλαμικοῦ κόμματος ζήτησε τὴν εὐλογία τοῦ Πατριάρχη, παρακολουθώντας τὴ θ. λειτουργία στὴν Παναγία Εὐαγγελίστρια τὴν 25η Μαρτίου(!), μίλησε δημόσια σὲ Τούρκους δημοσιογράφους γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ ἡγέτη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ πρόσφερε τριαντάφυλλο ...»!

Τουρκικὰ κανάλια δείχνουν Μετέωρα, Μιστρά, ψαλμωδίες, βίους Ἁγίων κ.α. Προβάλλουν Τούρκους ποὺ ἁγιογραφοῦν καὶ ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα σὲ ἱστορικὴ παλαιοχριστιανικὴ κατακόμβη συρρέουν προσκυνητὲς πιστεύοντας ὅτι θὰ βοηθηθοῦν στὴ ζωή τους, ἀνάβοντας κεριὰ ἐκεῖ ὅπου συγκεντρώνονταν παλιὰ οἱ Χριστιανοί.

Ἔξω ἀπὸ τὰ Ἄδανα σὲ κατακόμβη ποὺ ἁγίασαν 7 Χριστιανοὶ νέοι προσέρχονται Τοῦρκοι προσκυνητὲς θυμιάζοντας λιβάνι ποὺ ἀπαγορεύει τὸ Ἰσλάμ, θεωρώντας τοὺς τόπους ἱεροὺς διότι γίνονται φοβερὰ θαύματα.

Στὴν Ταρσὸ ὁ Ναὸς Ἀποστόλου Παύλου εἶναι προσκύνημα, ἀνάβουν καντήλια, φιλᾶνε εἰκόνες, πίνουν ἁγίασμα γιὰ τὴν ὑγεία τους καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ θεωροῦν ἱερά.

Στὶς 24 Σεπτεμβρίου στὴν Πρίγκηπο τιμοῦν τὸν Ἄγ. Γεώργιο τὸν Κουδουνά. 

Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητὲς ἀπ' τὰ πέρατα τῆς Τουρκίας μὲ τσαντόρ, ἀκόμα καὶ ἡλικιωμένοι, περπατοῦν ξυπόλητοι, ἀπ' τὶς ἀκτὲς ὅλη τὴν ἀνηφόρα ὡς τὴν κορυφὴ ποὺ εἶναι ὁ ναὸς σὲ ἕνα ἄνευ προηγουμένου πανηγύρι, κάνοντας τάματα, κρεμώντας κουρελάκια στὰ δέντρα, τηρώντας μία παράδοση μὲ κλωστές, περιμένοντας σὲ ἀτέλειωτες οὐρὲς ἐπὶ 5 ὧρες γιὰ νὰ πάρουν ἁγιασμό, νὰ τοὺς σταυρώσει ὁ Ὀρθόδοξος παπάς, ἀνάβοντας κεριά, χαϊδεύοντας εἰκόνες, 

πιστεύοντας στὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ!

Τοῦρκοι γράφουν λογοτεχνικὰ βιβλία: «Κωνσταντινούπολις ἦταν τὸ ὄνομά σου ... μὲ τὸ λαό σου τὸν εὐσεβῆ, τὶς Ἐκκλησιές, τὰ μοναστήρια, τ' ἁγιάσματά σου, μὲ τὶς εἰκόνες, τοὺς καλογέρους καὶ τοὺς ἀγγέλους σου, ἤσουνα ἡ πρωτεύουσα μιᾶς αὐτοκρατορίας. Κωνσταντινούπολις τὸ ὄνομά σου ...»

Ἃς τὰ βλέπουν αὐτὰ στὴν χώρα μᾶς «οἱ λίγοι» ποὺ ἔκαναν μόδα το νὰ μάχονται τὴν Ἐκκλησία.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

http://akouei.blogspot.gr/2016/02/blog-post_88.html?spref=fb

Ιράκ: Ένα μόνο μπισκότο δεκαπέντε δολάρια !!! για να μην πεθάνει κανείς από πείνα.....

Στην πολύπαθη Φαλούτζα στο Ιράκ όπως και σε κάθε σημείο του πλανήτη που μαστίζεται από την λαίλαπα του πολέμου, η τραγικότητα εκφράζεται με τα πάθη του άμαχου πληθυσμού που πληρώνει πάντα τον λογαριασμό για να κερδίζουν άλλοι. 

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να πεθάνουν από υποσιτισμό στην πόλη Φαλούτζα στο Ιράκ, σύμφωνα με αξιωματούχους και κατοίκους της περιοχής. 

Η πόλη βρίσκεται στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους και έχει αποκλειστεί από τον ιρακινό στρατό. Όπως μεταδίδει το Reuters, οι τοπικές αρχές καλούν σε βοήθεια, καθώς στερεύουν τα αποθέματα σε τρόφιμα και φάρμακα. 

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες μέχρι τώρα πληροφορίες, ήδη πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους από την πείνα. Ο Sohaib al-Rawi, κυβερνήτης της επαρχίας Anbar όπου βρίσκεται η Φαλούτζα ζήτησε από τις μεγάλες δυνάμεις να παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια από αέρος. 

Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτός είναι ο μοναδικός ασφαλής τρόπος παροχής βοήθειας, καθώς το Ισλαμικό Κράτος έχει οχυρώσει την πόλη. «Καμία δύναμη δεν μπορεί να εισβάλει στην πόλη», δήλωσε ο al-Rawi. 

Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι περισσότεροι από 32 άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους από την πείνα στην πολιορκημένη πόλη Μαντάγια της Συρίας, παρά τις αποστολές παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι και σε αυτή την περίπτωση, η UNICEF είχε προειδοποιήσει ότι υπάρχουν σοβαρά κρούσματα υποσιτισμού μεταξύ των παιδιών στην πόλη όπου ένα μόνο μπισκότο κοστίζει μόνο 15 δολάρια. 

Εκτιμάται ότι μόνο στη Συρία οι εγκλωβισμένοι άμαχοι σε διάφορες πολιορκημένες πόλεις ξεπερνούν τους 450.000. http://www.stontoixo.com/2016/02/15.html 

Λόγος στην Υπαπαντή του Κυρίου, Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου~ Αρχ. Σάββας Αγιορείτης

Η αγράμματη γιαγιά που έφθασε στη θέωση!

                          

"Στο μεταξύ, το 1963, λίγο μετά την αναχώρηση τού πατέρα για το Όρος ανήμερα Μεγάλη Παρασκευή» είχε κοιμηθεί και ή μητέρα τού Γέροντα [ Εφραίμ του Κατουνακιώτη ] Αυτή ή υπέροχη γυναίκα αφενός αξιώθηκε δύο μέρες προ τού θανάτου της να γίνει μεγαλόσχημη μοναχή με το όνομα Μαρία -παρακαλούσε την Παναγία μια ζωή γι' αυτό- αφετέρου είχε έναν χαριτωμένο, οσιακό όντως θάνατο.

Γλυκιά και παρήγορη στους γύρω της ψυχή, όταν για λόγους καρδιακής πάθησης μπήκε στο Νοσοκομείο του Στρατού, εξέπληξε τους πάντες με την ευγενική της γλώσσα. Πήγαινε ό γιατρός να την επισκεφθεί: «Καλώς τον χρυσό μου τον γιατρό. Τι κάνετε; Πώς είσθε; 'Η κυρία σας, τα παιδάκια σας Είναι καλά;» προλάβαινε και ρωτούσε με χάρη. «Μα, αυτή ή γιαγιά», έλεγαν θαυμάζοντας οι γιατροί «αντί να της δώσου­με θάρρος εμείς, αυτή εμψυχώνει και παρηγορεί εμάς». Τον γιο της τον μικρό» τον αξιωματικό, τον αγαπούσε πολύ. Όταν πήγαινε να την επισκεφθεί. το διαισθανόταν και έλεγε τάχα εμπιστευτικά στην τότε αρραβωνιαστικιά και μετά σύζυγο του: «Έρχεται ο δικός σου». Και να σε λίγο ό αξιωματικός. Απορούσε ή κοπέλα, αν μία πεθερά μπορεί να λέει «ο δικός σου». Κι όμως μπορούσε.

Ό Γέροντας, Όταν έμαθε ότι μπήκε στο Νοσοκομείο, έστειλε ένα σχήμα και ένα πολυσταύρι στον αδελφό του και του έγραψε να την κάνουν μοναχή, «διότι δεν θα βγει από το Νοσοκομείο ζωντανή», βεβαίωνε.

Διηγείται ή κόρη της: «Όταν ή μητέρα μας έγινε μεγαλό­σχημη στο Νοσοκομείο (σε όλη την ζωή της είχε την επιθυμία να γίνει μοναχή), ενώ τις άλλες ήμερες ήταν σιωπηλή (καθώς έλεγαν οι νοσοκόμες), την ήμερα και το βράδυ εκείνο συνεχώς μιλούσε! Εγώ κάθισα κοντά της όλη εκείνη τη νύχτα. Το πρόσωπο της έλαμπε, είχε γίνει φωτεινό μετά την κουρά της! Μιλούσε και κοίταζε προς τον ουρανό! "Τι λέγεις, μητέρα;" τη ρωτούσα, "τι βλέπεις;" "Τι να σου πω, παιδί μου, τι Όμορφα! Τι έβλεπα! Άλλα που βρίσκομαι;" Τότε συνερχόταν, και καταλάβαινε ότι ήταν στο Νοσοκομείο.

-Μετά μία εβδομάδα πού ήταν στο Νοσοκομείο, και ενώ ήταν καλά και θα έβγαινε, παρουσίασε έναν πυρετό υψηλό, ανεξήγητο. Ξημερώματα Μεγάλης Παρασκευής κοιμήθηκε. Ό θάνατος της ήταν ήσυχος, ειρηνικός. Ήρθε ή μοναχή πού την είχε αναλάβει κατά την κουρά και την έντυνε, δηλαδή την ετοί­μαζε. Αμέσως αισθάνομαι έντονη ευωδία, άρρητη ευωδιά! Λέω τότε στη μοναχή: "Καλά, κι εσείς οι μοναχές βάζετε αρώμα­τα;" "Όχι, κυρία Ελένη", άπαντα, "δεν βάζουμε αρώματα. Αυτό πού ευωδιάζει, εγώ το αισθάνθηκα αμέσως, την ώρα πού την άλλαζα. Βγαίνει από το σώμα της μητέρας σας. Περίμενα να το αισθανθείτε κι εσείς, γι' αυτό δεν έλεγα τίποτε. Αυτό είναι σημάδι αγιότητας. Είναι σημάδι ότι σώθηκε ή μητέρα σας". Μείναμε κατάπληκτοι!

-Ο ιερέας κατά την κηδεία θαύμαζε και έλεγε ότι πρόκει­ται περί άγιας ψυχής! Σαν ίδρωτας έβγαινε από το σώμα της μητέρας μύρο! Τα ρούχα μας, πού ήρθαν σε επαφή με το σώμα της μητέρας μας (την αγκαλιάζαμε και την φιλούσαμε), επί μιαν εβδομάδα ευωδίαζαν! Κατά την κηδεία περισσότερο ευωδίαζε ή μητέρα μας παρά ό επιτάφιος».

Και ό ίδιος ό Γέροντας ομολογούσε: «Ναι, έτσι έγινε, αφού έπεσα, τρόπον τινά, σε μνησικακία. Να, το εξομολογούμαι. Μία γυναίκα, λέω, χωριάτισσα, αγράμματη, που έφθασε! Όταν προσευχόμουν γι' αυτήν, έπαιρνα* δεν έδινα! Πλημμύριζα από χάρη.

-Είδα σαν μια θεωρία, να πούμε. Πήγαινε ή μητέρα μου στον Χριστό: "Καλώς τη Μαρία, καλώς τη Μαρία". Χρόνια έχουμε εμείς εδώ, για να αποκτήσουμε αυτήν την κατάσταση.

-Πολλές φορές έβλεπα Ότι ή μητέρα μου είναι ό γέρο-Ιωσήφ, και ο γερο-Ιωσήφ μητέρα μου. Ένα πράγμα και οι δύο...

-Είδα ότι είχαν με τον γερο-Ιωσήφ την ίδια πνευματική κατάσταση. Και πριν πεθάνει, και μετά τον θάνατο της, είχα πληροφορία, την ίδια πληροφορία: ή μητέρα μας έφθασε σε υψηλά πνευματικά μέτρα. Πώς να το πεις τώρα. Νερώνεις το κρασί με το νερό ή το νερό με το κρασί, ένα θα γίνει. Έτσι κάπως. Ό γέρο-Ιωσήφ μητέρα μου, και ή μητέρα μου γέρο-Ιωσήφ ήτανε.

-Ή μητέρα μου δεν είχε παράδειγμα, μονάχη της έκανε υπομονή στις θλίψεις. Και στο βιβλίο του γέρο-Ιωσήφ βλέπει κανείς την πολλή υπομονή πού έκανε στις θλίψεις. Για τον Ιώβ γράφει ο άγιος Χρυσόστομος ότι είχε και άλλες αρετές, άλλα για τη μεγάλη του υπομονή, το να μη γογγύζει, επαινέθηκε από τον Θεό»."

από το βιβλίο: «Γεροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης»,

«Ἡ θεία ψυχανάλυση», Β μέρος

Α. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Γενική ἐξομολόγηση: «Ἡ θεία ψυχανάλυση»

Δεῖτε ἐδῶ το Α μέρος

Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τήν προσευχή τοῦ Πνευματικοῦ στή διάρκεια τῆς Ἐξομολόγησης καί «ἀκτινοβολεῖται» ἀπό αὐτόν στήν ψυχή τοῦ ἐξομολογουμένου, ἐπουλώνει αὐτές τίς ἀνοιχτές αἱμορροοῦσες πληγές[21].

«Κοιτάζει μέσα στήν ψυχή σου προσευχόμενος ὁ παπάς καί βλέπει πῶς εἶσαι καί σοῦ μεταδίδει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι αὐτό τό κοίταγμα εἶναι πνευματικές “ἀκτίνες” πού σέ ξαλαφρώνουν καί σέ θεραπεύουν· μή νομίσετε ὅτι εἶναι ἀκτίνες φυσικές»[22].

«Ἡ θεία ψυχανάλυση», ὅπως ἀποκαλοῦσε ὁ Ἅγιος Πορφύριος τήν ἀνωτέρω διαδικασία τῆς Γενικῆς ἐξομολόγησης, εἶναι αὐτή, πού ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ψυχοθεραπεία.

Ὁ διορατικός Ἅγιος δίδασκε καί τόν τρόπο, τό «πῶς» γίνεται ἡ γενική Ἐξομολόγηση:

«Μπορεῖ, νά σοῦ πεῖ ὁ πνευματικός: Πῶς θά ἤθελα νά ἤμασταν σ΄ἕνα ἥσυχο μέρος, νά μήν εἶχα ἀσχολίες καί νά μοῦ ἔλεγες τήν ζωή σου ἀπ΄τήν ἀρχή, ἀπό τότε πού αἰσθάνθηκες τόν ἑαυτό σου, ὅλα τά γεγονότα πού θυμᾶσαι καί ποιά ἦταν ἡ ἀντιμετώπισή τους ἀπό σένα, ὄχι μόνο τά δυσάρεστα ἀλλά καί τά εὐχάριστα, ὄχι μόνο τίς ἁμαρτίες ἀλλά καί τά καλά. Καί τίς ἐπιτυχίες καί τίς ἀποτυχίες, ὅλα, ὅλα ὅσα ἀπαρτίζουν τήν ζωή σου»[23].

Ἐξωτερικά ἡ Γενική Ἐξομολόγηση, ὅπως τήν περιγράφει ὁ Ὅσιος, μοιάζει μέ τήν ψυχανάλυση. Στήν πραγματικότητα εἶναι κάτι πάρα πολύ ἀνώτερο καί ἀποτελεσματικότερο.

  συνεχίζεται... 

   Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

 

[21] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 371.

[22] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 371.

[23] Ὅ. π.΄,σελ. 370.

----------------------

Πηγή: http://www.hristospanagia.gr/?p=39960

Γενική ἐξομολόγηση: «Ἡ θεία ψυχανάλυση»

«Ἡ θεία ψυχανάλυση», Α μέρος

Α. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Γενική ἐξομολόγηση: «Ἡ θεία ψυχανάλυση»

Ἡ γενική ἐξομολόγηση, δίδασκε ὁ Ὅσιος Γέροντας Πορφύριος, θεραπεύει τόν ἄνθρωπο ὄχι μόνο ἀπό τίς βλάβες τῶν προσωπικῶν του ἁμαρτιῶν ἀλλά καί ἀπό τά ποικίλα ψυχολογικά τραύματα, καθώς καί ἀπό τά βιώματα τῶν προγόνων του.

«Νὰ γίνεται, παιδί μου», συμβούλευε ἕνα πνευματικό του παιδί ὁ Ἅγιος, «κατὰ καιροὺς στὴν ζωή μας καὶ μιὰ γενικὴ ἐξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολογικὰ τραύματα ἢ διάφορα σοβαρὰ συμβάντα μᾶς δημιουργοῦν σωματικὲς ἀσθένειες. Στὴν ἐξομολόγηση νὰ μὴ λέμε μόνο τὰ ἁμαρτήματά μας, ἀλλὰ καὶ τοὺς διαφόρους λογισμούς, π.χ. φόβου, λύπης, χαρᾶς, στενοχώριας ποὺ περνᾶμε ἀπὸ διάφορα γεγονότα ἢ συμβάντα, ὅπως σεισμούς, θανάτους, γάμους, ὀλιγοπιστίες κ.λπ.

 Ὅταν ὑπηρετοῦσα στὴν Πολυκλινική, ἔβλεπα συχνὰ νὰ συμβαίνει τὸ ἑξῆς: 
Ἄρχιζε ὁ γιατρὸς νὰ ἐξετάζει τὸν ἀσθενὴ κι ἐκεῖνος διαμαρτυρόταν καὶ τοῦ ἔλεγε ὅτι δὲν ἦταν σ’ ἐκεῖνο τὸ σημεῖο ποὺ πονοῦσε, ἀλλὰ ἀλλοῦ. Καὶ τοῦ ἔλεγε ὁ γιατρός: “Μπορεῖ ἐσὺ νὰ πονᾶς ἐκεῖ, ἀλλὰ ἀλλοῦ εἶναι τὸ πρόβλημα”. Ἔτσι συμβαίνει καὶ στὴν πνευματικὴ ζωή. Ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι ἔτσι εἶναι τὰ πράγματα, ἐνῶ ἀλλοῦ βρίσκονται οἱ αἰτίες γι’ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν μέσα μας καὶ στὴ ζωή μας»[17].

Αὐτή ἡ σπουδαία λειτουργία τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐξομολόγησης (δηλ. ἡ θεραπεία τῶν ψυχολογικῶν τραυμάτων τοῦ ἀνθρώπου), μᾶς ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Ἅγιο Πορφύριο.

Μαζί μέ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του ὁ ἄνθρωπος λαμβάνει τήν ἴαση ἀπό τίς πληγές πού τοῦ προξένησε ὁ πονηρός, ὁ κόσμος, οἱ γονεῖς του (ἄθελα τους ἤ ἠθελημένα) ἤ καί ἡ δική του ἀμέλεια καί ραθυμία, καθώς καί ἀπό τραύματα πού μπορεῖ νά δημιουργήθηκαν ἀκόμη καί κατά τήν ἐμβρυϊκή ἤ βρεφική του ζωή.

 «Τήν ὥρα πού τά λές στόν ἐξομολόγο», δίδασκε ὁ Ὅσιος, «ἔρχεται ἡ Θεία Χάρη καί σέ ἀπαλλάσει ἀπ΄ὅλα τά ἄσχημα βιώματα καί τίς πληγές καί τά ψυχικά τραύματα καί τίς ἐνοχές, διότι, τήν ὥρα πού τά λές, ὁ ἐξομολόγος εὔχεται θερμά στόν Κύριο γιά τήν ἀπαλλαγή σου»[18].

Ὑπάρχουν καταστάσεις πού ζεῖ ὁ ἄνθρωπος ἤ «συμπεριφορές» στίς ὁποῖες ὑποδουλώνεται, οἱ ὁποῖες ὁφείλονται σέ τραύματα τῆς ἐμβρυϊκῆς ἤ παιδικῆς του ἡλικίας.

«Δέν εὐθύνεται μονάχα ὁ ἄνθρωπος», δίδασκε ὁ Ὅσιος «γιά τά παραπτώματά του. Τά λάθη, οἱ ἁμαρτίες καί τά πάθη δέν εἶναι μόνο προσωπικά βιώματα τοῦ ἐξομολογούμενου. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει πάρει μέσα του καί τά βιώματα τῶν γονέων του καί εἰδικά τῆς μητέρας»[19]. Τό πῶς ζοῦσε ἡ μητέρα, τί συναισθήματα βίωνε, ἄν κουραζόταν, πῶς ἦταν τό νευρικό της σύστημα, ὅλα αὐτά ἐπιδροῦν ἀποφασιστικά στό ἔμβρυο.

«Δημιουργεῖται», ἔτσι δίδασκε ὁ Ὅσιος, «μία κατάσταση στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἐξαιτίας τῶν γονέων του, πού τήν παίρνει μαζί του σ΄ὅλη του τήν ζωή, ἀφήνει ἴχνη μέσα του καί πολλά πράγματα πού συμβαίνουν στήν ζωή του εἶναι ἀπόρροια τῆς καταστάσεως αὐτῆς. Τά φερσίματά του ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν κατάσταση τῶν γονέων του. Μεγαλώνει, μορφώνεται, ἀλλά δέν διορθώνεται»[20].

συνεχίζεται... 

   Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

[17] Ἀνθολόγιο σελ. 175, 174.

[18] Βίος καί Λόγοι Ζ΄, σελ. 370.

[19] Ὅ. π.σελ. 369.

[20] Ὅ. π.σελ. 371.